As cataratas desciam aos saltos
qual fossem brancos cavalos raivosos,
suas crinas de espuma e arco-íris.
Mas de repente, na beira do abismo,
caíam com as patas dianteiras
fraturadas, oh, suas patas brancas.
E então morriam ao lado das pedras…
Pois agora em seus olhos amansados,
frígido, o céu está se refletindo.
Kataraktet
Kataraktet kërcenin teposhtë,
si kuaj të bardhë, të vrullshëm
plot jele shkumë e ylberësh.
Por befas te buzë e greminës
ranë me këmbët e para,
i thyen, oh, këmbët e bardha.
Dhe vdiqën në rrëzën e shkëmbit…
tani në sytë e tyre të shuar,
i akullt, pasqyrohet qielli.
Ismail kadaré
Tradução: Pedro Lucas Rego
Nenhum comentário:
Postar um comentário